روستايي با بزرگ‌ترين پيست اسكي ايران
روستای «آلوارس» كه خیلی‌ها وقتی اسمش را می‌شنوند خیال می‌كنند باید نام یك گوشه سبز و درخشان در آن سر دنیا باشد، اما آلوارس
آنقدرها هم دور نیست. این روستای ییلاقی از توابع بخش سرعین شهرستان اردبیل است كه گفته می‌شود پیش‌تر ییلاق چراگاهی عشایر
شاهسون بوده است. بررسي‌هاي ميداني و شواهد موجود نشان مي‌دهد که مکان گزيني و استقراردر اين روستا حدود صدها سال پيش
برمي‌گردد.
هواي پاک، سرسبزي مراتع اطراف آلوارس هر بيننده‌اي را به شوق وا مي‌‌دارد. همچنين آب شدن يخ‌ها و برف‌هاي دامنه‌هاي سبلان در
فصول بهار و تابستان پوشش گياهي چشم‌نوازي را همراه گُل‌هاي ختمي، گون‌هاي انبوه و لاله‌هاي سرخ، شقايق‌ها و ديگر گل‌هاي وحشي
پديد مي‌آورد که هر بيننده‌اي را مسحور مي‌کند.
اما آلوارس قدیمی‌ترین روستایی است که در دامنه سبلان پا به عرصه وجود گذاشته است. براي نام اين روستا نيز افسانه‌هاي زيادي گفته
شده از جمله اينكه مردی در زمان‌های قدیم در اين روستا زندگی می‌کرد که ادعا می‌کرد وارث این مکان است. بعد از درگذشت پیر‌مرد
طایفه او به نام «آل وارث» معروف شد.
گروهی هم می‌گویند در روستای آلوارس باغ‌های بزرگی وجود داشت که از درختان تنومندی چون شمشاد و سرو و بید تبریزی انباشته
بود. نجاران از آن درخت انبوه الوار می‌بریدند و کسانی که در روستاهاي همجوار خانه می‌ساختند از روستای آلوارس الوار می‌خریدند.
به خاطر این درختان تنومند و الوار محکم این روستا به الوارستان معروف شد.
عده اي هم می‌گویند اجداد اهالی این روستا به نژاد پارس می‌رسد. این روستا را پارسیان در زمان‌های بسیار قدیم ساخته و مدت مدیدی در
آن زندگی کرده‌اند. به همین خاطر نام «آل پارس» نیز روی آن می‌نهند. ولی از همه مصطلح‌تر برای این روستا عنوان آل پارس است.
اما هرچه هست آلوارس را كوهنوردها بهتر از گردشگران عادی می‌شناسند، چون این روستا در مسیر صعود به سبلان قرار گرفته و از
آنجا كه روستایی برفگیر و نسبتا سردسیر است پیست اسكی در 12 كیلومتری آن نیز بنا شده است.
آلوارسی‌ها به زبان آذری سخن می‌گویند و شیعه هستند. جمعيت اين روستا در سال 1385، 1350 نفر گزارش شده است. مردم اين
روستا عمدتاً به فعاليت‌هاي زراعي و دامداري اشتغال دارند و برخي از انواع صنايع‌دستي بافتني را نيز توليد مي‌کنند. محصولات عمده
زراعي روستا مشتمل بر گندم و جو است، اما محصولات دامي و لبني و عسل نيز در روستا توليد مي‌شود.
اگر شما را به آنجا دعوت می‌كنیم نه فقط به این خاطر است كه میتوانید از روستایشان جاجیم، گلیم، فرش و شال گردن بخرید یا خانه‌های
ساده و زیبایی دارد از جنس كاهگل و خشت و چوب دارد، بلكه آلوارس طبیعتی بكر دارد كه در هر بهار و تابستان با آب شدن برف
كوه‌های دامنه‌های سبلان جان می‌گیرد و موجب هزار رنگ شدن دامنه‌ها با گل‌هاي رنگارنگ و وفور قزل‌آلا در چشمه مين بلاغ (هزار
چشمه) و خنكي شفابخش هوا مي‌شود.
پوشاك محلي
پوشاک مردان روستا تفاوت چنداني با لباس ساير نقاط روستايي آذربايجان ندارد، آنها کت و شلوار و پيراهن مي‌پوشند و کلاه پشمي يا
کلاه لبه‌دار (شاپو) بر سر مي‌گذارند.
اما زنان روستا از لباس‌هاي سنتي و محلي استفاده مي‌کنند. آنان پيراهن بلندي که تا قوزک پا مي‌رسد «کؤينک»، «تومان» (دامن چين‌دار
يا شليته) و جليقه‌اي که معمولاً کناره‌هاي آن سکه‌دوزي شده است را مي‌پوشند و با «يايليق» (روسري) سر خود را مي‌پوشانند.
زنان در فصول سرد سال علاوه بر پيراهن از لباس ديگري به نام «يَل» (نوعي کت) استفاده مي‌کنند، همچنين چند «تنبان يا تومان»
(دامن چين‌دار) را که معمولاً از پارچه گلدار تهيه مي‌شود، روي هم مي‌پوشند. رنگ لباس زنان جوان روشن‌تر است ولي زنان سالخورده
از لباس‌هاي تيره استفاده مي‌کنند.
بزرگ‌ترین پیست اسکی کشور
مجموعه فرهنگی، توریستی و ورزشی آلوارس در یکی از زیباترین نقاط استان از لحاظ گردشگری و در دامنه‌های مرتفع و زیبای سبلان
قرار دارد که بزرگ‌ترین پیست اسکی از لحاظ وسعت در ایران به حساب می‌آید.
این پیست اسکی در فاصله 12 کیلومتری روستای آلوارس و 24 کیلومتری سرعین قرار گرفته و از آنجایی که در ارتفاع 3200 متری
از سطح دریا قرار دارد در طول پايیز و زمستان پر از برف است و در حدود شش تا هشت ماه از سال مورد استفاده قرار مي گیرد.
این مکان مجهز به امکاناتی مثل بالابر و تله سیژ است و با وجود گرمای 35-40 درجه‌‌ای هوای تابستان در اردبیل و سرعین باز هم
میتوانید برف را در این مکان ببینید.
مراکز تفرجگاهي روستا نيز در مسير پيست اسکي قرار دارند. عشاير منطقه هنگامي که در دامنه‌هاي کوه سبلان و اطراف روستا با
«اوبه»ها و رمه‌هاي خود به ويژه در بهار و تابستان پراکنده مي‌شوند، زيبايي شگفت‌آوري را به فضاي روستايي آلوارس مي‌بخشند.
بافت معماري روستا
خانه‌هاي قديمي با ديوارهاي ضخيم، سقف چوبي و پوشش کاهگلي نشانگر سازگاري تناسب معماري خانه‌ها با اقليم و طبيعت روستا است.
در ورودي حياط بعضي از خانه‌ها، درختان بلند برافراشته‌اي به جاي حصار کاشته شده و زيبايي‌هاي روستا را دو چندان کرده است.
ساختمان خانه‌هاي روستاي آلوارس با توجه به کوهستاني بودن منطقه و تجربيات ناشي از وزش باد و تابش آفتاب، جهت شرقي - غربي
دارند و تحت تأثير نوع معيشت و توليد فضايابي شده‌اند.
در طراحي و ساخت خانه‌ها، علاوه بر بخش‌هاي استراحت و مطبخ و ... انبار محصولات کشاورزي علوفه، طويله، مرغ‌داني و جايگاهي
براي پار‌ک ماشين‌آلات کشاورزي نيز در نظر گرفته شده است.
مصالح به کار رفته در ساختمان‌هاي قديمي روستا شامل چوب، خشت، سنگ و کاهگل است، ولي در بناهاي جديد آهن، آجر، سيمان و
سنگ استفاده مي‌شود.
به جز خانه‌هاي قديمي و مسجد و زندگي دلپذير روستايي، آثار تاريخي و فرهنگي ديگري در روستا وجود ندارد.اگر هم بخواهيد شب در
اين روستا اقامت داشته باشيد مي‌توانيد ميهمان مردم مهمان‌نواز روستا شويد.
چطور برويم؟
اول به سرعین سفر كنید و از آنجا جاده آسفالت 12 كیلومتری شما را به این روستای زیبا می‌رساند. آلوارس در 35 کيلومتري غرب
شهر اردبيل واقع شده است. اين روستا از شمال به روستاي اوجور، از شرق به روستاي شايق، از جنوب غرب به روستاي شاه‌نشين و از
جنوب شرق به روستاي ميمند محدود مي‌شود.
چي بخوريم؟
از انواع غذاهاي محلي روستا مي‌توان به آش دوغ، آبگوشت، کباب و نان محلي اشاره کرد. نان لواش مخصوصي که زنان روي ساج
مي‌پزند، بسيار ترد و خوشمزه است.كباب هاي محلي اين منطقه به دليل گوشت تازه گوسفندانش خوشمزه است.گوسفنداني كه از چراگاه
هاي طبيعي تغذيه مي كنند.غذاهاي محلي را بايد محلي هاي اين روستا براي شما بپزند.
فرستنده: مریم خرد
