تاريخچه ماشين هاي پليس در ايران
دهه 1320
مدلي از بنز قديمي، در سال 1940 ميلادي ساخته و براي به كارگيري
در شهرباني روانه تهران شد. در آن روزگار هنوز خودروهاي پليس به
چراغهاي گردان، بي‌سيم و بلندگو مجهز نشده بودند.
دهه 1330
فولكس واگن قورباغه‌اي شكل با دو رنگ مشكي و سفيد كه به يك چراغ
گردان آبي رنگ و يك دستگاه بي سيم با برد محدود مجهز شده بود از
جمله وسايل نقليه مورد استفاده پليس راهنمايي و رانندگي در آن زمان
بود. اين خودرو هم‌اكنون در پاركينگ نيروي انتظامي خاك مي‌خورد.
دهه 1330
خودرو ديگري كه در اين دهه به كار گرفته شد، بنز بود. در اين دو دهه
شهرباني كل كشور تقريباً تمام دوران حكومت پهلوي اول و ابتداي دوره
پهلوي دوم را با خودروهاي آلماني سپري كرد.
دهه 1340
دهه 1340 را بايد تقريباً آغاز دوباره ورود خودروهاي آمريكايي به اين
عرصه دانست دوج‌هاي كرنت شش سيلندر ساخت كشور آمريكا با
پلاك‌هاي سه‌رقمي دست‌نويس كه حداكثر سرعت آنها به 200 كيلومتر در
ساعت مي‌رسيد از سال 1346 تا 1354 مورد استفاده قرار گرفتند. دوج
كرنت داراي يك بلندگوي كوچك بود كه بر روي گلگير جلو و كنار
كاپوت نصب مي‌شد و مجهز به يك بي‌سيم دستي، چند پروژكتور و يك
چراغ گردان ثابت بود.
دهه 40 همان دهه‌اي است كه افسران زن با موتورسيكلت در سطح شهر
تهران تردد مي‌كردند (سال 1346) و ضمن راهنمايي خودروها بعضاً
آنها را جريمه نيز مي‌كردند.
دهه 1350
در تمام دهه 1350 در كنار لندرور انگليسي خودروهاي آمريكايي بيوك،
شورولت رويال و بنز 230 به كار گرفته شدند.بنز 230 با چراغهاي
جلو عمودي شش‌سيلندر بودند و حداكثر سرعت آنها براي اين كار 220
كيلومتر در ساعت تنظيم شده بود اين خودروهاي آلماني از سال 1350
تا 1356 در شهرباني ايران خدمت كردند.
بنزهاي 230 پليس بر روي سقف خود و در وسط آن داراي يك بلندگو
بودند كه با اهرمي از داخل اتاق به سمت چپ و راست حركت مي‌كرد.
پلاك اين خودروها نيز دست‌نويس و چهاررقمي بودند. اين خودرو هم
همچون دوج كرنت از يك بي‌سيم بلندگو و بي‌سيم موتورلا آمريكايي بهره
مي‌جست.
دهه 1350
از رنجرور انگليسي كه داراي هشت‌سيلندر و توان حداكثر سرعت 200 كيلومتر در ساعت بود از سال 1354 تا سال 1359 در مناطق كوهستاني و برف‌گير استفاده شد رنجرورها مجهز به كولرهاي سقفي بودند ولي در همان سال‌ها يك دستورالعمل قانوني در حال تبديل‌كردن خودروهاي پليس به شورولت رويال بود. براساس آن دستورالعمل دستگاه‌هاي دولتي و نظامي ملزم شده بودند از كالاهاي ساخت داخل استفاده كنند و از آنجا كه شورولت آمريكايي در ايران مونتاژ مي‌شد بنابراين از سال 1356 تا سال 1362 از اين خودرو شش‌سيلندر با توان رسيدن به سرعت 220 كيلومتر در ساعت استفاده شد.
از رنجرور انگليسي كه داراي هشت‌سيلندر و توان حداكثر سرعت 200 كيلومتر در ساعت بود از سال 1354 تا سال 1359 در مناطق كوهستاني و برف‌گير استفاده شد رنجرورها مجهز به كولرهاي سقفي بودند ولي در همان سال‌ها يك دستورالعمل قانوني در حال تبديل‌كردن خودروهاي پليس به شورولت رويال بود. براساس آن دستورالعمل دستگاه‌هاي دولتي و نظامي ملزم شده بودند از كالاهاي ساخت داخل استفاده كنند و از آنجا كه شورولت آمريكايي در ايران مونتاژ مي‌شد بنابراين از سال 1356 تا سال 1362 از اين خودرو شش‌سيلندر با توان رسيدن به سرعت 220 كيلومتر در ساعت استفاده شد.
دهه 1360
بنز 250 هم از جمله خودروهايي بود كه در دهه‌هاي 50 تا 70 مورد
استفاده پليس قرار گرفت. اين خودرو آلماني شش سيلندر بود و با
چراغهاي افقي قادر بود 200 كيلومتر در ساعت را بپيمايد.
بنزهاي 250 كه اول به صورت دنده فرمان (دنده رول) بودند بعدها انواع
گيربكسي آن هم وارد كشور شد و مورد استفاده قرار گرفت.
دهه 1370
اما دهه 1370 را بايد زمان ورود خودروهاي شرقي به ناوگان پليس
دانست به طوري كه كم‌كم سروكله تويوتا كريسيدا ژاپني هم پيدا شد اين
خودرو چهارسيلندر بود و قادر بود 200 كيلومتر مسافت را طي يك
ساعت بپيمايد.
از تويوتا كريسيدا بين سال‌هاي 1370 تا 1379 استفاده شد.اواسط دهه
70 يعني از سال 1374 به بعد پاجرو هم آمد و مورد استفاده پليس راه
كشور قرار گرفت. پاجرو ژاپني شش‌سيلندر بود و 200 كيلومتر در
ساعت سرعت مي‌گرفت.
دهه 1380
دهه 1380 عصر به كارگيري خودروهاي سمند، زانتيا، پژو 206 و
بنز 240e.خودروهايي كه به ايربگ، سيستم‌هاي ترمز abs و
بي‌سيم‌هاي دوربرد و بلندگوهاي پيشرفته آمريكايي، رايانه و امكانات
ماهواره‌اي مجهز شده‌اند.