هنر دوره صفوي
(1101 - 880 خورشيدي) از دوران درخشان هنر ايران است. هنر اين دوره در بسياري از زمينه‌ها، ادامه دوران طلايي هنر دربار
تيموريان است. هنر ايران در اين دوره در زمينه‌هاي معماري، نگارگري، خوشنويسي، قالي‌بافي، فلزکاري، سفالگري، پارچه‌آرايي و ...
نمايانگر مي‌شود. از هنرمندان دوره صفوي، کمال‌الدين بهزاد، رضا عباسي، ميرعماد، آقاميرک و حسين بنا اصفهاني قابل ذکر هستند.
در اين دوره در همه رشته‌هاي هنري، آثار گران‌سنگي پديد آمد که جدا از نگارگري‌ها و خوشنويسي‌هاي زيباي بسيار، بناهاي معماري مانند
مسجد شيخ لطف‌اللّه، مسجد شاه اصفهان و مدرسه چهارباغ شهرت جهاني دارند. قالي اردبيل هم که اکنون در موزه بريتانيا نگهداري مي‌شود
يکي از آثار درخشان اين دوره است. شهرهاي مهم هنرپرور در عصر صفويان، اصفهان، تبريز، هرات و قزوين بوده‌اند.
معمولاً در ايران، خاندان پادشاهي و افراد طبقه‌هاي بالاي اجتماعي متقاضي آثار هنري بوده‌اند و به شکوفايي آن کمک مي‌کردند. پادشاهان
صفوي نيز دوستدار هنر بوده‌اند و برخي‌شان مانند شاه تهماسب يکم و سام ميرزا خود هنرمندان قابلي بوده‌اند و به هنر ارج بسياري مي‌نهاده‌اند.
